Konkurs 12, Moduł: Dziedzictwo narodowe; NPRH/DN/SP/0233/2023/12

Głównym celem projektu jest kontynuowanie wieloletnich, interdyscyplinarnych prac nad łacińskimi rękopisami średniowiecznymi znajdującymi się w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie (85 kodeksów z zakresu sygnatur 1576-1662) oraz popularyzowanie ich wyników na możliwie szeroką skalę, w co wpisuje się także zaplanowana w ramach projektu monografia dotycząca księgozbioru Jana z Dąbrówki. Z punktu widzenia nowoczesnych badań nad średniowiecznymi rękopisami współczesna praktyka katalogowania internetowego zbiorów, w oparciu o Format MARC lub inne formaty elektroniczne, jest niewystarczająca, gdyż znacząco zubaża opis ich zawartości. Stąd konieczność podtrzymania ponad 40-letniej tradycji systematycznego wydawania drukowanego „Katalogu łacińskich rękopisów średniowiecznych Biblioteki Jagiellońskiej”, będącego katalogiem opisowym, zawierającym omówienie wszystkich elementów rękopisu w odniesieniu do warstwy tekstowej i opisu zewnętrznej postaci kodeksu. Dopiero takie opracowanie czyni go całościowo użytecznym dla badaczy różnych specjalności.  Wśród dzieł znajdujących się w kodeksach przeznaczonych do opracowania w niniejszym projekcie przeważają pisma teologiczne i filozoficzne, wśród których na szczególną uwagę zasługują komentarze do Sentencji Piotra Lombarda, dzieła św. Tomasza z Akwinu oraz kolekcje kazań (w tym głoszonych podczas soborów w Konstancji i Bazylei). Jednym z założeń projektu jest również wydobycie na światło dzienne dzieł polskich autorów, jak również tekstów, którymi się posługiwali i które stanowiły dla nich źródło inspiracji w ich pracy intelektualnej. Spośród grona polskich uczonych znajdziemy teksty m.in. Stanisława ze Skarbimierza, Jana z Dąbrówki, Macieja z Legnicy i innych. Najcenniejszym zabytkiem kultury polskiej znajdującym się w tej części zbioru jest jeden z najstarszych znanych przekazów z nutami polskiej pieśni religijnej „Bogurodzica”. Kolekcja rękopisów średniowiecznych, która przetrwała od początku istnienia Uniwersytetu Krakowskiego, przez swoją homogeniczność stanowi nie tylko historyczny ewenement na skalę światową, ale jest także niewykorzystanym do końca - wskutek braku pełnego i szczegółowego opracowania - źródłem wiedzy dla współczesnych badaczy zgłębiających poszczególne dziedziny nauk z obszaru mediewistyki i kodykologii. Bez wątpienia stanowi ona materiał o fundamentalnym znaczeniu dla poznania dziejów polskiej i europejskiej kultury i nauki.